Cukrzyca określona jest pandemią XXI w. nie bez przyczyny. Z raportu Narodowego Funduszu Zdrowia można dowiedzieć się, że w 2018r. w Polsce odnotowano 2,9 mln dorosłych chorych na cukrzycę, w tym 1,6 mln kobiet oraz 1,3 mln mężczyzn. Jednak ta liczba odnosi się tylko do osób, u których zdiagnozowano cukrzycę. Natomiast inną grupę stanowią osoby, ze stanem przedcukrzycowym lub nie są zdiagnozowani i nie wiedzą o cukrzycy. Co więcej cukrzyca to choroba, która dotyka zarówno osoby dorosłe jak i dzieci.
Cukrzyca- co to za choroba?
Cukrzyca to tak naprawdę grupa chorób metabolicznych, charakteryzujących się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, czyli tzw. hiperglikemią. Wysokie stężenie glukozy we krwi spowodowane jest defektem wydzielania lub działania insuliny, hormonu odpowiedzialnego za regulacje, obniżenie glukozy we krwi.
Ze względu na przyczynę oraz przebieg wyróżnia się kilka typów cukrzycy: cukrzyca typu I, cukrzyca typu II, cukrzyca ciężarnych i inne rzadziej występujące.
Najczęściej spotykana jest cukrzyca typu I i II, które znacznie różnią się od siebie. Cukrzyca typu I jest chorobą autoimmunologiczną, w której dochodzi do niszczenia komórek produkujących insulinę, przy zachowaniu odpowiedniej reakcji tkanek organizmu na nią. W przypadku cukrzycy typu II początkowo dochodzi do obniżenia wrażliwości tkanek na insulinę, tzw. insulinooporność. Taki stan wymaga zwiększonej produkcji insuliny, co w pewnym momencie przekracza możliwości organizmu, a dokładniej funkcji wydzielniczej trzustki. W konsekwencji czego poprzez upośledzenie i uszkodzenie komórek wydzielniczych trzustki dochodzi do zaprzestania wydzielania insuliny.
Jakie mogą być konsekwencje nieleczonej lub źle leczonej cukrzycy?
Niekontrolowana, przewlekła hiperglikemia jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia, a nawet życia. Może prowadzić do uszkodzenia, zaburzenia czynności czy też niewydolności różnych narządów, w tym przede wszystkim nerek, serca i naczyń krwionośnych, nerwów i oczu, co w najgorszych przypadkach może skutkować śmiercią. Z tego też względu należy w odpowiednim czasie trafić pod opiekę lekarską.
Kiedy i do kogo zgłosić się z podejrzeniem cukrzycy?
Najważniejsza jest profilaktyka, nie od dziś znamy stwierdzenie lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego warto pamiętać o kontrolnych badaniach i wizytach u lekarza rodzinnego, który powinien wychwycić pierwsze pojawiające się problemy zdrowotne.
Alarmowymi objawami które mogą świadczyć o zaburzeniach gospodarki węglowodanowej to: częste oddawanie moczu, ciągłe uczucie pragnienia, uczucie suchości w ustach, trudności w gojeniu się ran, senność, chroniczne zmęczenie i poczucie braku sił, trudności ze skupieniem uwagi, koncentracją, pamięcią, zaburzenia widzenia, szybki spadek masy ciała, częste infekcje narządów intymnych. Z takimi objawami warto udać się w pierwszej kolejności do internisty.
Internista Poznań – prywatnie czy NFZ
Internista to lekarz zajmujący się diagnozowaniem, a także leczeniem chorób narządów wewnętrznych w tym również cukrzycy. Oczywiście w przypadku podejrzenia lub zdiagnozowania cukrzycy można kontynuować leczenie u diabetologa, do którego skieruje internista. Poznań oferuje zarówno wizyty internistyczne refundowane jak i prywatne. Nie ma to większego znaczenia , ważne aby to był polecany i dobry internista (Poznan, internista Jeżyce, internista Grunwald).
